Mijn missie, wie ben ik? 

Sprankelen, verbinden van de reguliere en alternatieve gezondheidszorg, chronische ongemakken draaglijk maken!  Begeleiding bieden in het leren omgaan met jouw hooggevoeligheid, kinderen en ouders ondersteuning bieden in hun vraagstukken...

Van harte welkom bij mijn persoonlijk verhaal in een notendop... Ik ben Corina van Gemert-Beurskens, getrouwd met Keith en trotse moeder van lieve Isa en Sanne. Ik ben vanaf 2001 werkzaam in de zorg. Gestart als Verzorgende IG binnen de ouderenzorg en vanaf 2004 ben Ik verder gaan leren voor verpleegkundige in het ziekenhuis. Vele jaren gewerkt als gespecialiseerd Verpleegkundige op de hartbewaking tot en met 2018. Nu werkzaam in mijn prachtige praktijk en daarnaast nog in de functie als Zorgbemiddelaar. Mijn missie met mijn praktijk is de verbinding maken tussen de reguliere en alternatieve gezondheidszorg. Chronische ongemakken draaglijk maken!  Begeleiding bieden in het leren omgaan met jouw hooggevoeligheid, kinderen en ouders ondersteuning bieden in hun vraagstukken...

Als kind en jong volwassene heb ik mij vaak “ de vreemde eend in de bijt” gevoeld. Dit kenmerkte zich in veelal fysieke klachten zoals snel moe zijn, buikpijn, duizelig, gewrichtspijnen. Mij ongemakkelijk voelen in een groep mensen, moeilijk kunnen omgaan met verandering.
Chronische pijn, ongemak, iedere dag onvoorspelbaar. Vanaf mijn 20e had ik bijna iedere dag pijn in mijn gewrichten en zo vermoeid. Niet luisteren naar mijn lichaam, gewoon doorgaan. Tussendoor naar de fysiotherapie en pijnstillers pakken. Misschien dan toch wel een beetje naar mijn lichaam geluisterd?... Op een gegeven moment had ik geregeld een gewricht dat uit de kom schoot. Met als gevolg letsel van de kapsels rondom mijn gewrichten. Iedere keer na een tegenslag krabbelde ik erbovenop vanuit mijn overleving stand. Wat ik niet in de gaten had, niet zeuren gewoon doorgaan. Dit heeft mij ver gebracht maar uiteindelijk ook letterlijk en figuurlijk verscheurd. Het verlies van mijn vader op jonge leeftijd heeft ook een grote weerslag op mijn mentale gesteldheid gehad, onzeker en verdrietig, zo voelde ik mij een lange tijd.
Op mijn 28e werd onze eerste dochter geboren, een prachtig wonder en ik was zo blij maar tegelijkertijd intens verdrietig vanwege het missen van mijn vader. Mijn rots in de branding... onze lieve dochter was vanaf de eerste dag hier op aarde een heel gevoelig meisje, vanaf dat moment begreep ik steeds meer van hooggevoeligheid en viel het kwartje voor mij. Ik ben ook zo gevoelig en heb het jaren weggestopt, niet wetende hoe hiermee om te gaan, bang voor mijzelf "over te geven" de controle loslaten.
Met mijn 30e werd onze tweede dochter geboren, heerlijk genieten dacht ik... maar toen kwam echt de man met de hamer. Vervelende gedachten, moe, fysieke pijnen en als kersje op de taart werd er het voorstadium van baarmoederhals kanker ontdekt. Dit ben ik godzijdank te boven gekomen en mijn ogen werden toen echt geopend dat ik wist dat ik verder moest gaan kijken naar mijn mentale/emotionele gesteldheid.
Daar kwam ik ineens met mijn 31e jaar een super mens tegen, zij beoefende het werk als energetisch therapeut. Tot op de dag van vandaag ben ik haar dankbaar, zo dankbaar voor het feit dat zij mij heeft geleerd dat ik mij mag openstellen. Maar vooral ook hoe ik mij kan openstellen, ik praat graag en veel... Echter over emoties, dat vermeed ik altijd. Wel over andermans emoties maar mijn eigen emoties waren toch niet belangrijk... Middels de energetische therapie werd ik steeds meer mezelf, durfde ik naar mezelf te kijken, voelde ik eindelijk weer ontspanning op een dieper niveau.
De "echte" ommekeer kwam tijdens mijn 35e tijdens de opleiding tot Psycho-energetisch therapeut. Ik heb zoveel inzichten mogen krijgen, zo ook op fysiek niveau, wat wilt mijn lichaam mij zeggen? Hoe luister ik hiernaar? Hoe leef ik vanuit liefde voor mezelf en niet vanuit de overleving stand? Hoe werkt het energetisch systeem van mijn lichaam? Ik ben door diepe dalen gegaan, heb mogen ervaren/leren dat er blokkades in de energiebanen ontstaan door nare gebeurtenissen wat fysieke en mentale pijnen met zich meebrengt.
De fysieke ongemakken draag ik nog steeds met mij mee, maar vanuit liefde voor mezelf is het draaglijk.